De derde editie van Super stelt het lichaam centraal. SuperBodies dus. Niet dat de tentoonstelling grossiert in extreme en fantastische lijven. Die zijn er al te kust en te keur in de media, en waren ook in de kunst lange tijd vaste prik. De SuperBody waar we hier de schijnwerpers op richten is echter een heel gewoon lichaam. Zo gewoon dat we er nauwelijks nog acht op slaan welke ongewone dingen dat lichaam allemaal stilzwijgend en als vanzelfsprekend voor ons doet.
Maar stel je maar eens voor wat we zouden zijn zonder dat lichaam! Hoe zouden we ons anders kunnen verhouden tot de dingen, tot de anderen. Hoe konden we tijd en ruimte beleven zonder lichaam? Wat anders dan het lichaam houdt onze ervaringen en gedachten samen? Het vermengt in stilte alles wat we denken en doen, geloven, beminnen, zien. Meestal toch… Als we maar gezond zijn, die vaak uitgesproken wens, verraadt dat we maar al te goed beseffen dat al wat we doen en zijn het lichaam als drager vooronderstelt.
Valt er een vorm van kunst te puren uit een reflectie over of een voorstelling van deze nauwelijks merkbare lichaamsprocessen? Hoe verhouden die processen zich tot de manier waarop we bewust denken en voelen? Wat valt er dan te zien? Vele -toonaangevende - kunstenaars hebben (een deel van) hun carrière aan deze vraag gewijd. Zij onderzochten de manier waarop we onze plaats in de wereld denken, de dingen zien en ervaren. Dingen die we dagelijks doen, zonder er ook maar even acht op te slaan, maar die ondenkbaar zouden zijn zonder ons lichaam.
Het mooie is dat deze kunstenaars dat vaak doen zonder het lichaam af te beelden. Ze maken kunst over de mens en zijn lichaam waarin het lichaam niet te zien is, maar toch de geheime sleutel tot het werk vormt. Ze lopen in een wijde boog om het concrete lichaamsbeeld heen zodat de kijker zich niet kan blindstaren op wat al te vanzelfsprekend lijkt. De omweg laat toe om het ongewone, het wonderlijke tastbaar te maken. Op een verrassende manier komen ze daarbij vaak dicht in de buurt van de wetenschap: Hoe dieper ook die doordringt in de geheimen van het lichaam, hoe meer ook die stuit op de bijna onvoorstelbare complexiteit ervan.
Het is geen toeval dat ze daarbij een sterk appel doen op de lichamelijke sensibiliteit van de kijker. Het zijn werken die om interactie vragen, al moet je zelden ‘op een knopje drukken’.
SuperBodies is een interactieve tentoonstelling: honderden werken en installaties van nationale en internationale, wereldberoemde en opkomende kunstenaars, ontwerpers en vormgevers laten je met andere ogen kijken naar je eigen vege lijf.
SuperBodies is daarbij een tentoonstelling die zich aan hokjesdenken niets gelegen laat. Performance, dans, beeldende kunst, mode, design worden alle op gelijke voet en naast elkaar getoond. Niet het medium, wel de verbeelding is hier aan de macht.
Om de (jongere) bezoekers een handje toe te steken in deze verkenningstocht is er een uitgebreid educatief luik voorzien bij de tentoonstelling. Daarnaast staan vele gidsen paraat om het brede publiek wegwijs te maken.
Heel de stad Hasselt is een podium voor SuperBodies: de tentoonstelling vormt één groot geheel, maar speelt zich af op vijf locaties, die alle op wandelafstand van elkaar gelegen zijn: Modemuseum Hasselt, cultuurcentrum Hasselt, Z33, Het Stadsmus en CIAP.
EXPO - cultuurcentrum Hasselt Het aanbod in cultuurcentrum Hasselt is heel divers, maar vaak nauw verwant met podiumkunsten. Een greep… Een reeks designobjecten illustreert de relatie tussen design en het lichaam. Danslegende Steve Paxton biedt ons in een grote installatie een blik op de inzichten over het lichaam die hij levenslang vergaarde. Christophe De Boeck die je laat luistervinken naar wat er in de rest van het gebouw gebeurt. Liesje Reyskens en Vincen Beeckman geven hun kijk op de bevolking van Hasselt. Kaisu Koski toont het lichaam van de medische wetenschap. Boris Charmatz voert je binnen in de leerprocessen van het dansende lichaam.
Kunstwerken van Lawrence Malstaf (BE), Trisha Brown (US), Christoph De Boeck (BE), Steve Paxton (US), Zhang Huan (CN), Kaisu Koski (FI), Jean-Luc Moulène (FR), Liesje Reyskens (BE), Lisbeth Gruwez BE), Vincen Beeckman (BE), Boris Charmatz (FR) Designobjecten van Gatti, Paolini & Teodoro (Sacco - IT), Gaetano Pesce (IT), Gio Ponti (IT), Studio 65 (IT), Campana Brothers (BR), Danny Venlet (AU/BE)
Elke zaterdagnamiddag voeren dansers de performance Floor of the forest van Trisha Brown op (om 15 u, 15u40 en 16u20). Zij bewegen zich door een net van touwen en kledingstukken. Ze glippen in en uit de kledij terwijl ze zich voortbewegen.
VOORSTELLINGEN / LEZINGEN - cultuurcentrum Hasselt
za 4 feb om 16 u: Steve Paxton - lezing
Een publiek gesprek tussen Steve Paxton en Pieter T’Jonck over diens carrière en inzichten. Paxton was een van de voortrekkers van de ‘post-modern dance’ in de USA in de jaren 1960 en stond later aan de wieg van Contact improvisation, een wereldwijde beweging voor improvisatiedans.
vr 10 feb om 20 u: Beijing Contemporary Dance Theater - Haze
Hedendaagse dans is in China een jonge discipline, maar sinds 2008 is er het Beijing Contemporary Dance Theater met negentien uitstekende dansers. In Haze bewegen zij zich op de muziek van Górecki en Biosphere in een nevelige ruimte. Een enorme sponsachtige mat fungeert als dansvloer waardoor de dansers in staat zijn te duikelen, te rollen en in volle vaart tegen de vloer te smakken. Een topvoorstelling, enkel te zien in Hasselt!
wo 14 mrt om 20 u: Erna Ómarsdóttir - Teach us to outgrow ourselves
Cultuurcentrum Hasselt presenteert al geruime tijd het eigenzinnige werk van de IJslandse choreografe en danseres Erna Ómarsdóttir. Na samenwerkingen met o.a. Jan Fabre en Sidi Larbi Cherkaoui creëert ze sinds 2004 eigen werk, vaak begeleid door een ruwe, live muziekscore. De voorstelling verkent de intense relaties tussen vrouwen die nauw samenleven, zoals zusters, nonnen, heksen, hartsvriendinnen, sekteleden of polygame vrouwen. Een combinatie van dans, sprookjes, theater en elektronische beats presenteert ons een herkenbare spiegel van rivaliteit, geheimen, roddels en wreedheid, maar ook van vriendschap, hechte banden en onvoorwaardelijke liefde.
za 21 apr om 20 u: Random Dance Company / Wayne McGregor - Far
Wayne McGregor is één van ’s werelds meest inventieve choreografen en staat bekend om zijn choreografieën waarin hij baanbrekende dwarsverbanden legt tussen dans, film, muziek, visuele kunst, technologie en wetenschap. Maar zijn carrière brengt hem ook tot buiten de gangbare dansomgeving met choreografieën voor films (Harry Potter & de vuurbeker), videoclips (Lotus flower van Radiohead) en installaties (The Hayward, Saatchi Gallery en Centre Pompidou). Nadat hij eerder o.m. met elektronica wonderkind Jon Hopkins werkte, kiest hij nu voor de soundscapes van de in IJslande residerende Ben Frost.
vr 4 mei om 20 u: Arco Renz & Fabián Barba - Heroïne & A Mary Wigman dance evening Arco Renz behoort tot de eerste studenten van PARTS en debuteerde als choreograaf in 2000. Sindsdien baant hij zich een weg doorheen Europa en Azië. Zijn liefde voor de pure dans en fascinatie voor traditionele oosterse theatertechnieken vormen een rode draad doorheen zijn werk. Zo bouwt hij aan een intrigerend œuvre. Heroïne uit 2004 is zonder twijfel één van zijn meest opmerkelijke stukken. De Taiwanese danseres Su Wen-Chi raakt op het podium in een sensuele trance. Heroïne is een unieke tour de force van moderniteit en passie. Een langzaam exploderende choreografie. Pure kracht, waarbij elke spier in het lichaam gebruikt wordt.
De jonge Ecuadoriaanse choreograaf Fabián Barba maakt samen met Marisa Cabal, Tuur Marinus, Franziska Aigner en Gabriel Schenker deel uit van het collectief Busy Rocks dat we al meermaals presenteerden. Tijdens zijn studies aan PARTS raakte Fabián Barba gefascineerd door het werk van één van de pioniers van de moderne dans: de Duitse danskunstenares Mary Wigman. Met dit krachtig en puur eerbetoon won hij in 2010 de tweede prijs op de Prix Jardin d’Europe, de belangrijkste prijs voor hedendaagse dans in Europa.
di 8 mei om 20 u: Hiroaki Umeda - 2. repulsion & Holistic strata
De voorstellingen van deze jonge Japanse danser en choreograaf, video-, licht- en geluidsontwerper houden het midden tussen pure dans en installatiekunst. Umeda combineert in zijn choreografieën de verfijning en introversie van de Japanse dans met de virtuositeit van veel extrovertere westerse dansvormen zoals breakdance, hiphop en klassieke dans. Dit dubbelprogramma begint met 2. Repulsion, een trio voor drie hiphopdansers. Daarna volgt Holistic strata, Umeda’s meest recente solocreatie waarin video, licht, geluid en dans nog meer dan voorheen voor een overrompelende ervaring zorgen.
do 24 mei om 20 u: Compagnie Pál Frenák - InTimE
Pál Frenák volgde klassieke en hedendaagse dans (bij Merce Cunningham) en raakte gepassioneerd door elektronische muziek. Hij is een hedendaags choreograaf met een niet-aflatende energie. Met zijn nieuwe danstaal, zijn affiniteit met non-verbale vormen en zijn innovatieve technieken – gebarentaal, butoh en circustechnieken – had en heeft hij een grote impact op de evolutie van de hedendaagse dans in Hongarije en daarbuiten. In zijn meest recente creatie InTimE, een intieme esthetische en dansante voorstelling, verschaft hij ons een inzicht in de subtiliteit en complexiteit van menselijke relaties.
