De artistieke veelzijdigheid van Dolores Bouckaert (Gent, °1976) vertaalt zich onder meer in video, theater, performance, fotografie… Ze werkt aan een complex oeuvre waarin het onderzoek naar de relatie tussen het ik en de ander centraal staat. Thema’s zoals schoonheid, intimiteit, pijn, melancholie en eenzaamheid verstrengelen zich als rode draden door haar werk.
Haar drang om te creëren ontstaat uit nieuwsgierigheid en positieve onrust. Haar zoektocht naar de relatie tussen het ik en (de) ander en het ultieme verlangen om de ander te ontleden, resulteert in een eigen allesomvattende kunstvorm.
Een constante in haar werk is het streven naar een poging tot intimiteit. Het samenzijn, het samenhoren maar ook de revolte daartegen, de weerzin, het verzet. Welke uit- of omwegen we invluchten tot we hopeloos belanden of terug kiezen voor de éénzame (on)rust, wat een oneindig proces is.
Zij neemt hiervan akte, toont beelden als zijn ze in tijdelijke staat van beschuldiging gesteld. Daarom dat haar getoonde werken nooit ‘definitief’ zijn maar veeleer momentopnames.
Men zou kunnen stellen dat de toeschouwer (of het nu in haar foto’s, videowerk, theater of geschriften gaat) telkens een fragment te zien krijgt uit een langspeelfilm of een biografie die geschreven wordt nog tijdens het leven zelf.
"When I travel through my room, I rarely follow a straight line, I go from the table towards a picture hanging in a corner, from there I only want to encounter the door, when I begin it is always my intention to get there, but then I meet my armchair en route and I don't think twice and settle down in it without further ado." Xavier De Maistre, Voyage autour de ma chambre
