The road not taken is één van de bekendste gedichten van de Amerikaanse dichter Robert Frost. Dit gedicht én het verhaal van de imaginaire reis van Dante Alighieri van de hel naar de hemel in De goddelijke komedie vormen het uitgangspunt voor de expo van Veronika Pot.
De dubbelzinnigheid van keuzes in het leven, zeker het moment dat er een beslissing genomen moet worden, is vaak ambigue. Is die keuze uit vrije wil of wordt die (mee) beïnvloed door maatschappelijke referentiekaders? Door een gangbare hoofdstroom? Of (ook) door (tijdelijke) emoties ? Ergens ‘verderop’ kijken we dan weer naar het moment van die keuze en beseffen dan pas hoe sterk beslissend het geweest is… en zien we wellicht nog beter wat we niet gekozen hebben. The road not taken gaat over wat er niet gebeurde.
In haar werk voor CCHA verbindt Veronika Pot het gedicht van Robert Frost met het eerste deel van Divina comedia van Dante: "Nel mezzo del cammin di nostra vita / mi ritrovai per una selva oscura / ché la diritta via era smarrita." - "Halverwege onze levensreis vond ik mezelf terug in een donker woud, afgedwaald van het rechte pad."
Haar installatie omvat fotografisch werk, video’s en kijkdozen. De beelden tonen landschappen en bijzondere details ervan, mensen, steden... Ze balanceren tussen onbewuste prikkels en rationele context, onderling verbonden maar autonoom fungerend.
Veronika Pot voert ons met fraaie onaffe beelden mee naar Dantes donkere bos, naar de splitsing, naar het besef ‘I could not travel both’, naar een geheimzinnige wereld waarvan we met traagzaamheid ervaren dat het ook de onze is. Namelijk: die van de wegen die we niet genomen hebben.
Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;
Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,
And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.
I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I -
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.
Robert Frost - The road not taken
CONTEXT
CCHA presenteert vanaf vrijdag 5 februari 2021 twee nieuwe fototentoonstellingen: Reeksen door Daniël Dewaele en The road not taken - mirage door Veronika Pot. CCHA brengt deze twee fotografen bijeen die, hoe verschillend hun stijl en methodiek ook is, toch verrassend met elkaar verbonden blijken.
Vooreerst stellen ze zich beide de vraag of ze wel kunstenaars zijn. Niet het antwoord is belangrijk, wel de vraagstelling. Immers, het maakt duidelijk hoe ze staan tegenover het materiaal dat ze be- en verwerken, dat ze delen met een publiek.
Daarnaast blijken ze allebei gefascineerd door het geheugen. Niet op de werking van dat geheugen en zijn/haar relatie tot de tijd, maar op de impact die het heeft op ieder van ons. Bij Dewaele is dat duidelijk in zijn reeks Monumenten waarin hij honderden foto’s toont van memorialen van verkeersslachtoffers. Herdenkingsinstallaties die door familieleden en vrienden gemaakt en onderhouden worden, in ere gehouden worden, tot vele, vele jaren na de feiten. Waarom deze publieke rouw? Waarom dit perpetuum mobile van het geheugen in de publieke ruimte? Veronika Pot laat het geheugen introspecteren over een dwaalweg van oude, vervaagde, verscheurde beelden. Ergens onderweg naar intiem geluk. Naar verrassend geluk zelfs, namelijk dat geluk dat er had kunnen zijn. Dat mogelijk was geweest, als… de andere weg genomen werd, de andere keuze gemaakt werd.
Geluk dat Daniël Dewaele dan weer in zijn reeks Contextual smiles confronteert met de buitenwereld, met onze maatschappij die de lach ingezet heeft voor allerlei commerciëlere doeleinden.
Ten derde lijken beiden ‘onderweg’ te zijn. Pot van een geleefd land naar een te leven land, naar een soort beloofde land, een Arcadië van schoonheid, Dewaele van een geleefd land naar een even te leven land, ergens voorbij de signalisaties van de reeks Zonder titel en de Verboden toegang-borden, een land waar kunst en maatschappij zich verbinden.
De tentoonstellingen zijn te bezoeken van vrijdag t/m zondag, telkens van 13 t/m 17 u. Reservatie verplicht. Timeslot van 13 of 15 u geeft toegang tot beide expo's. Toegang via 'parking CCHA' aan de achterzijde van het gebouw. Gelieve je aan te melden aan de kaartverkoop in CCHA voor toegang tot de exporuimtes.
