Frauenliebe und -leben

Je zou anders vermoeden, maar de duur van het pianoconcerto in dit programma is langer dan de symfonie van Schumann. Ook  atypisch is dat een liedcyclus beide composities verbindt: het is het raamwerk van een bont programma waarmee Anima Eterna Brugge de werelden van Brahms en Schumann tot klinken brengt. 

Aan het roer van Anima Eterna staat voor het eerst Bart Van Reyn, één van de dirigenten waarmee het orkest een traject start. Hij wordt vergezeld door pianist Lucas Blondeel (CCHA, 2018) die zich kan uitleven op een Bechstein concertvleugel uit 1870 voor het Pianoconcerto nr. 1 van Johannes Brahms en op een facsimile Conrad Graf uit 1826 voor de liedcyclus Frauenliebe und -leben van Robert Schumann. 

In 8 liederen op gedichten van Adelbert von Chamisso wordt daarin een deel van de levensweg van een vrouw geschetst, van de ontluikende liefde tot de dood van haar echtgenoot. Mezzosopraan Marianne Beate Kielland vergezelt Blondeel in de vertolking van deze liedcyclus die als geen ander de huiselijke moraal van de 19de eeuw weergeeft. 

Het gaat er onstuimiger aan toe in het eerste deel van Brahms’ Pianconcerto nr. 1 dat de zelfmoordpoging van zijn vriend en mentor Robert Schumann lijkt te willen verwerken. De onstuimigheid weerspiegelt zich ook in de omvang van het werk. Het publiek moest er net zo aan wennen als aan de Symfonie nr. 4 van Robert Schumann. Brahms hield alvast van de oorspronkelijke versie van 1841, maar het is de herwerkte versie van 1851 die de podia zou veroveren. Anima Eterna Brugge waagt zich hier voor het eerst aan een symfonie van Schumann. Met de welgekende geestdrift die de musici-ontdekkingsreizigers van het ensemble kenmerkt, wordt dit een boeiende reis!

Johannes Brahms Pianoconcerto nr. 1 in re klein, opus 15
Robert Schumann Frauenliebe und -leben, opus 42 & Symfonie nr. 4 in re klein, opus 120

programmaboekje