Le chant des ruines

Michèle Noiret is naast Anne Teresa De Keersmaeker en Michèle Anne De Mey de derde grande dame van de Belgische hedendaagse dans. Net als hen studeerde ze eind jaren '70 aan Mudra, de dansschool van Maurice Béjart. De voorbije jaren toonden we al herhaaldelijk werk van De Mey in CCHA: Neige (2011), Kiss & cry (2018) en Cold blood (2018). Met het fenomenale Le chant des ruines is het nu ook de beurt aan Noiret.

Als een echte pionier introduceerde Noiret in de jaren ‘90 interactieve geluids- en beeldtechnologie in haar werk, waarbij ze onze perceptie van tijd en ruimte in vraag stelt. Sinds wordt vaak naar haar oeuvre verwezen als dans-cinema, een omschrijving die zeker opgaat voor deze choreografie voor vijf dansers en één cameraman. 
 
In Le chant des ruines staat Noiret stil bij onze vluchtige levenswijze en - steeds snellere - stroom aan veranderingen. De choreografe reageert op de verontrustende chaos die de wereld doet duizelen in een voorstelling die verrijkt met klank, video en verrassende wendingen de vergankelijkheid van de mensheid uitdrukt, zonder alle hoop weg te nemen.