Roel Goussey (°1947, Oostende) studeerde plastische kunsten bij Octave Landuyt en was docent grafiek aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent. Doordrongen van het landschap van de kuststreek zijn zijn beelden mentale landschappen van sereniteit, rust en innerlijke vrede. Als graficus hanteert hij in zijn werken een sterke picturaliteit.
Rebecca Dufoort (°1973, Tielt) behaalde het diploma Meester in de Beeldende Kunsten optie Vrije Kunsten richting Schilderkunst aan het Sint-Lucasinstituut in Gent.
“Rebecca Dufoort bezit de gave om iets wat vluchtig is, iets wat voorbij flitst visueel op te nemen en vast te houden, dat beeld in haar geest te verwerken, om het nadien op doek, geïnterpreteerd, opnieuw leven te geven. Hierin schuilt de intensiteit, de soliditeit, de zeggingskracht van haar vaal abstract ogende werken.”
Christine Adam
Frank Van Hiel (°1980) presenteert een grote diversiteit aan gebruikte materialen. Klassiek schildersdoek wordt afgewisseld met oude lijsten, recuperatiehout, papier, oude boekkaften, enz. Hoewel hij uitgaat van een zuivere abstractie met sterk afgelijnde, geometrische vlakken en een beperkt kleurenpalet is hier toch geen sprake van een eenduidige koele abstractie maar veeleer van een ’poëtische geometrie’.
Vincent de Roder
“Wat doet het werk van Vincent de Roder? Je komt de zaal binnen en spontaan denk je aan Joseph Albers, zelfs aan Bridget Riley, haar late werk. Je verbaast je over de kleuren, de vormen. Alle werken hebben hetzelfde formaat. Sommige zijn horizontaal, andere verticaal opgebouwd. Je denkt niet aan de verf of hoe het schilderij is opgebouwd. Je kijkt en je verliest. De werken zijn zichzelf, bouwen zichzelf op. Altijd gelukkig wanneer schilderijen geen dialoog moeten aangaan. Ze zwijgen. Dan nader je een schilderij en je ziet dat de verf geen ‘kunstenaarsverf’ is maar lakverf, dan zie je dat onder de kleuren en de vormen bewegingen ‘verborgen’ zitten maar toch zichtbaar gelaten zijn. Er zijn vlekken, onregelmatigheden. Er is niet naar perfectie gestreefd. Er ontstaat verwarring. Abstracte kunst refereert altijd aan een platonische wereld van niet-aardse, ijle, absolute, perfecte vormen. Hier niet: er is gewerkt. Het schilderij kent lagen. Het verleden is zichtbaar, wordt bewust getoond en ís het kunstwerk. De Roder toont schilderijen waar het werkproces integraal deel uitmaakt van het werk. Zijn de schilderijen dan onaf? Geenszins. Maar de onvolkomenheden, de onvolmaaktheid (werken is iets anders dan scheppen) zijn de kern van dit werk. Er is contemplatie mogelijk, maar vooral is er toch beweging.”
citaat uit de tekst van Johan Velter, Gent, januari 2012
