Meesterwerken

Limburger Roeland Hendrikx is één van de toonaangevende klarinettisten in België, én een gepassioneerd pleitbezorger van kamermuziek. Hij kiest voor puur, spontaan klarinetspel en weet verbeelding en emotie subliem over te brengen. In 2015 richtte hij zijn eigen kamermuziekensemble op, in bezetting variërend van trio tot sextet. 

Een vreemde paradox in de klassieke muziek is de extreme schaarste van kamermuziek die aan de klarinet is gewijd. Meer dan enig ander instrument lijkt de klarinet een medium voor persoonlijk gebruik te zijn geweest. Of misschien had niemand een goed reden om ervoor te schrijven. 

Tenzij Mozart natuurlijk. Hij droeg zowel zijn klarinetkwintet als zijn klarinetconcerto op aan Anton Stadler, een virtuoos met een wankele reputatie, maar een echte rock’n roller. Beide (late) werken bevatten een adembenemend mooi traag deel. Maar, zoals zo vaak, zet Mozart je op het verkeerde been: achter de façade van symmetrie en stabiliteit lonkt een broeierige binnenkant met duistere tinten en plotse afgronden. 

Brahms was al met pensioen toen klarinettist Richard Mühlfeld hem zo trof met zijn uitzonderlijk mooi spel, dat hij zijn voorgenomen afscheid opschortte. Hij componeerde nog twee sonates, een trio en een kwintet voor de klarinet. Brahms’ kwintet is een glorieuze zwanenzang voor de romantische kamermuziek. Het is minder ambigu van toon dan dat van Mozart, maar het straalt een herfstachtige weemoed en een onversneden, Slavisch aandoende melancholie uit.

Wolfgang Amadeus Mozart Klarinetkwintet in A, KV 581
Johannes Brahms Klarinetkwintet in B, opus 115