De Scarlatti tovergangen

Het klavier, in de brede zin van het woord, is het meest flexibele instrument dat er bestaat. Klavecimbelmuziek transponeren naar piano is al langer gebruikelijk. Ook de omzetting van klaviermuziek naar accordeon is niet nieuw, maar toch is er iets bijzonders wanneer het de muziek van Domenico Scarlatti betreft. Wereldwijd komen zijn klavierstukken aan bod in de accordeonklassen van de internationale muziekconservatoria. De adem van de accordeon geeft een andere dimensie aan de muziek van deze barokcomponist. Zo worden de klavierstukken een interessant onderwerp voor een heel concertprogramma.

De bundel Essercize per gravicembalo, studies voor klavecimbel, zijn geen saaie oefenstukken, maar één voor één pareltjes in snelheid en schoonheid. Het is niet duidelijk of ze als oefening dan wel als sonates werden bedacht, iets dat wel vaker gebeurde in de baroktijd. Het grote voorbeeld zijn de Goldbergvariaties van J.S. Bach die initieel de naam Klavierübung kreeg.

Philippe Thuriot improviseert de sonates aan elkaar met korte vondsten die geïnspireerd zijn op het oorspronkelijke materiaal. Improviseren was in de baroktijd schering en inslag. Vanuit dansende en abstracte improvisaties ontspruiten plotsklaps de sonates van Scarlatti. Aan de sonates zelf verandert Thuriot geen noot.