Limp

Ugo Dehaes’ sobere, radicale én toegankelijke voorstellingen focussen meermaals op de kracht van de dans en de dansers, vanuit een fascinatie voor het menselijke lichaam. In Limp, het derde deel van zijn Forced labour-cyclus rond dans van en met robots, onderzoekt Dehaes (nu samen met David Frameba, een professionele danser die door een ongeluk een been verloor) de wisselwerkingen tussen mens en technologie.

Een hoogtechnologische machine reikt David eenvoudige hulpstukken aan die hem tot beweging brengen: krukken, een stoeltje, een prothese en een speciaal ontwikkelde prothese. Tegelijkertijd worden zijn bewegingen geanalyseerd door artificiële intelligentie. Op het eerste zicht lijkt het alsof de machine de danser wil helpen om weer te dansen, maar de robot dringt de hulpstukken steeds meer op. Welke (on)vrijheid van bewegen laten de hulpstukken toe? Zorgen ze ervoor dat David vrijer kan dansen, of dienen ze eerder om hem leesbaarder te maken voor de artificiële intelligentie?

Limp is een krachtige, ontroerende, wrange, kritische maar ook hoopvolle voorstelling over wat het betekent om als mens in een hyper-technologische wereld te staan.